-
1 odpowiedzialność
odpowiedzialność [ɔtpɔvjɛʥ̑alnɔɕʨ̑] f1) (t. moralna) Verantwortung fbrać na siebie \odpowiedzialność [za coś] die Verantwortung [für etw] auf sich +akk nehmenna własną \odpowiedzialność auf eigene Verantwortungobarczyć kogoś odpowiedzialnością za coś jdm die Verantwortung für etw aufbürden\odpowiedzialność karna strafrechtliche Verantwortlichkeit f\odpowiedzialność cywilna Haftpflicht fpociągnąć kogoś do odpowiedzialności [za coś] jdn [für etw] verantwortlich [ lub haftbar] machenponosić [za coś] \odpowiedzialność [für etw] verantwortlich [ lub haftbar] seinza coś grozi \odpowiedzialność sądowa etw wird strafrechtlich verfolgt, etw wird mit der strafrechtlichen Verantwortlichkeit angedroht -
2 odpowiedzialność
- ci; fspółka z ograniczoną odpowiedzialnością — EKON limited (liability) company
obarczać (obarczyć perf) kogoś odpowiedzialnością za coś — to hold sb responsible for sth
brać (wziąć perf) na siebie odpowiedzialność (za coś) — to take (on) the responsibility (for sth)
* * *f.responsibility; liability; odpowiedzialność cywilna prawn. civil liability; odpowiedzialność karna prawn. criminal responsibility; odpowiedzialność konstytucyjna prawn. constitutional accountability; odpowiedzialność osobista/zbiorowa personal l. individual/collective responsibility; odpowiedzialność za słowa responsibility for one's words; brak odpowiedzialności irresponsibility; pociągnąć kogoś do odpowiedzialności za coś bring l. call sb to account for sth; poczucie odpowiedzialności sense of responsibility; poczuwać się do odpowiedzialności feel responsible; spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prawn., handl. limited liability company; uchylać się od odpowiedzialności shirk responsibility; za coś grozi odpowiedzialność sądowa l. karna prawn. sth is liable to prosecution.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odpowiedzialność
-
3 obarczać
impf obarczyć* * *(-am, -asz); -yć; vt obarczać kogoś czymś — to burden sb with sth* * *ipf.obarczyć pf.1. (= obciążać) burden, encumber.2. (= nakładać obowiązki) burden sb with a duty.3. hold sb responsible for sth; obarczyć winą put the blame on sb.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obarczać
-
4 obarczać
1) ( obciążać) belasten, beladenobarczyć kogoś obowiązkiem jdm eine Verpflichtung auftragen3) ( obwiniać)\obarczać kogoś odpowiedzialnością [za coś] jdm [etw] zur Last legen [ lub anlasten] -
5 laden
laden ['la:dən] <lädt, lud, geladen>vt1) (ver\laden)etw [auf den Lkw] \laden ładować [ perf za-]; coś [na ciężarówkę] ( von einem Transportmittel nehmen)etw aus dem Auto \laden wyładowywać [ perf wyładować] coś z samochoduvoll ge\laden z pełnym ładunkiem2) ( aufbürden)3) (geh: ein\laden)jdn [zu einem Empfang] \laden zapraszać [ perf zaprosić] kogoś [na przyjęcie]die ge\ladenen Gäste zaproszeni goście8) ge\laden haben (fam: betrunken sein) być pijanym
См. также в других словарях:
obarczać się – obarczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obarczać siebie, brać do dźwigania jakiś ciężar : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obarczać się zbyt licznymi bagażami. Obarczyć się worem z pszenicą. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zepchnąć — dk Va, zepchnąćnę, zepchnąćniesz, zepchnąćnij, zepchnąćnął, zepchnąćnęła, zepchnąćnęli, zepchnąćnięty, zepchnąćnąwszy spychać ndk I, zepchnąćam, zepchnąćasz, zepchnąćają, zepchnąćaj, zepchnąćał, zepchnąćany 1. «pchnięciem spowodować zmianę… … Słownik języka polskiego
obarczać — ndk I, obarczaćam, obarczaćasz, obarczaćają, obarczaćaj, obarczaćał, obarczaćany obarczyć dk VIb, obarczaćczę, obarczaćczysz, obarcz, obarczaćczył, obarczaćczony 1. zwykle dk «włożyć komuś ciężar na barki, obładować kogoś lub coś czymś; objuczyć» … Słownik języka polskiego
obarczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obarczaćam, obarczaća, obarczaćają, obarczaćany {{/stl 8}}– obarczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, obarczaćczę, obarczaćczy, obarczaćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwalić — dk VIa, zwalićlę, zwalićlisz, zwal, zwalićlił, zwalićlony zwalać ndk I, zwalićam, zwalićasz, zwalićają, zwalićaj, zwalićał, zwalićany 1. «waląc, rzucając, zgromadzić coś w jednym miejscu, zsypać razem, bezładnie; zrzucić z góry na dół» Zwalić… … Słownik języka polskiego
zwalić — pot. Zwalić coś komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «obarczyć kogoś obowiązkami, odpowiedzialnością za coś» Zwalić kogoś z nóg zob. noga 36 … Słownik frazeologiczny
zwalać — pot. Zwalić coś komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «obarczyć kogoś obowiązkami, odpowiedzialnością za coś» Zwalić kogoś z nóg zob. noga 36 … Słownik frazeologiczny